Довуд алайҳиссалом дуоларида:
اللهم يا رازق البغاس ارزقنا
“Эй буғосга ризқ берган зот, бизга ҳам ризқ бергин”, деб дуо қиларканлар.
“Буғос” деб қора қарғанинг янги туғилган полопонига айтилиб, “Буғос” у қушларнинг энг заифи бўлади. Қарғани бола тухумни ёриб чиққанда, тухумга ўхшаб оппоқ холда чиқаркан, чунки унинг устки бир қатлами оппоқ ёғ билан қопланган бўлади. Она қарға буни кўриб, бу менинг болам эмас, чунки мен қораман бу эса оппоқ, деб полопонга қарама парво қилмас экан. Шунда Аллоҳтаоло у полопонни устидаги ёғидан озуқаланадиган ҳашоратларни жўнатиб қўяркан. Ҳашоратлар келиб унинг устидаги ёғларни еяр экан, полопон эса у ҳашоратларни териб ер экан. Ҳашоратлар ёғни еб битираркан у ҳашоратлар билан озуқаланиб секин секин устидаги ёғ қатлами кетиб янги қора патлари чиқиб кўрина бошлаганда уни кўрган она қарға: “Ҳа бу менинг болам экану” деб кейин унга қарай бошларкан. Полопон ниҳоятда кучсиз заиф холида ҳам Аллоҳ таоло унинг ризқини етказиб қўяр экан. Шунинг учун Довуд алайҳиссалом дуода мана шундай зикр қилиб айтар эканлар.
(Муҳаммад Ротиб Набулсийнинг “Аллоҳнинг гўзал исмлари энсиклопедияси” номли асаридаги Аллоҳнинг «الرزاق» сифати бобидан Илҳомжон Мадалиев таржимаси)