Бир ота қизи билан бирга сафар қилаётган эди. Улар бир узум боғи ёнидан ўтаётганларида, отанинг қалбида очкўзлик уйғонди ва бироз узум ейишни хоҳлаб қолди. Шундай қилиб, у қизини бир жойга тургизиб қўйиб: “Қизим! Сен шу ерда туриб, уёқ буёққа қараб тур. Агар биров кела бошласа, дарҳол хабар бер”, деди. У узум узиш учун кетиб, эндигина узум новдаси ёнига етганида, қизи бақирганча: “Отажон! Отажон! Бизни биров кўриб турибди. Отажон! Отажон! Бизга биров қараб турибди”, дея бошлади. Шунда, ота қўрқиб ортига қочди. Қизининг ёнига келиб, уёқ буёққа қаради. Ҳеч ким йўқ эди. У: “Қизим, ким қараб турибди?” деб сўради. Қизи: “Отажон! Агар бирор банда кўрмаётган бўлса, у ҳолда бандаларнинг Роббиси Аллоҳ таоло кўриб турибди”, деди…
Ҳазрат Мавлоно Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий ҳафизаҳуллоҳ
Абдулқаййум Комил таржимаси